Het geheim van het succes van synthetisch rubber ligt in de structuur van zijn molecuulketen: twee harde uiteinden aan de buitenkant (styreen), een flexibel, zachter, rubberachtig middendeel (butadieen). De structuur is dus: styreen – butadieen – styreen = SBS. Dat lijkt een beetje op een springtouw met extra lange handvatten. Het mooiste ervan: u kunt dit springtouw zo aanpassen dat u er elke uitdaging makkelijk mee kunt bedwingen.
Hard of zacht? Blijf flexibel
Technologieën
Synthetisch rubber heeft een unieke molecuulstructuur – perfect geschikt voor de ontwikkeling van tape. Een beknopt portret van de eigenschappen van synthetisch rubber en het antwoord op de vraag: wat is synthetisch rubber?
De chemische structuur van kleefstoffen van synthetisch rubber wordt bepaald door twee harde uiteinden en een flexibel middendeel. Chemici zouden zeggen: styreen – butadieen – styreen, of in het kort ‘SBS'
Een 'springtouw’ voor elke gelegenheid
De grootte van de harde uiteinden ten opzichte van het middendeel bepaalt hoe sterk of stevig het synthetische rubber is – en dus uiteindelijk hoe beweeglijk of zacht de kleefstof of de tape is. Het segment met styreen-uiteinde bepaalt de cohesie (interne kracht) van de kleefstof; het rubberachtige middensegment bepaalt de adhesie. Op zichzelf bezit synthetisch rubber geen kleefeigenschappen. Om een drukgevoelige kleefstof te maken moeten er kleefharsen aan worden toegevoegd. In tegenstelling tot polymeren uit natuurrubber, heeft het polymeer in synthetisch rubber een korte lengte en laag moleculair gewicht.
Het flexibele middendeel van de molecuulketen, ook wel elastomeer genoemd, is beter bestand tegen veroudering dan zijn natuurlijke tegenhanger. Synthetisch rubber bestaat al sinds de zestiger jaren van de vorige eeuw. We zien het meestal onder synoniemen als SBC (styreen-blokcopolymeer), SBS (styreen-butyleen-styreen), SIS (styreen-isopreen-styreen), SEBS (styreen-ethyleen-butyleen-styreen) of smeltlijm (die laatste is ook verkrijgbaar op natuurrubber- en acrylaatbasis).
Eigenschappen van synthetisch rubber
Een van de bijzondere eigenschappen van kleefstoffen met synthetisch rubber is hun hoge kleefkracht. Dit betekent dat tape met synthetisch rubber goed hecht op vele oppervlakken – zelfs die met een lage oppervlakte-energie. Bovendien heeft het een uitstekende afschuifweerstand: hij glijdt bij zijwaartse belasting niet van het oppervlak.
De voordelen en nadelen
Kleefstoffen met synthetisch rubber hebben een lage adhesie en cohesie bij temperaturen boven circa 40°C. Ze zijn minder goed bestand tegen veroudering dan andere kleefstofbestanddelen, maar beter dan natuurrubber. Ze zijn minder geschikt voor uv-blootstelling, maar dat kan door toevoegen van stabilisatoren worden gecompenseerd.
Splicingtape heeft een hoge hechtkracht nodig. De basis ervan bestaat daarom vaak uit kleefstoffen van synthetisch rubber. Als alternatief worden ook wel acrylkleefstoffen met grote kleefkracht gebruikt.
De chemische structuur laat een rubbermatrix (grijs) zien die adhesie en elasticiteit levert. En polystyreenkernen (blauw) bieden cohesie en scheurbestendigheid.
De voordelen overtreffen de nadelen echter duidelijk. Om te beginnen is de hoge hechtkracht, dus de kleverigheid, op geen enkele manier slechter dan die van het natuurproduct. Daarnaast is de uitstekende afpelkracht een van de belangrijke eigenschappen van synthetisch rubber: tape plakt goed op moeilijke en normale, niet-polaire en polaire oppervlakken.
Het moleculaire 'springtouw’ kan voortdurend worden aangepast aan de behoeften, zodat het voor talloze toepassingen geschikt is: van stijf en stevig tot zacht en flexibel. De bekende tesa Powerstrips® bevatten bijvoorbeeld ook synthetisch rubber. En in tegenstelling tot natuurrubber is ook het coaten van transparante folie mogelijk. Bovendien kunnen processen bij de productie met synthetisch rubber snel verlopen, waardoor de productiekosten verlaagd worden (bijvoorbeeld bij het dichtplakken van dozen).
1 / 1
