Wat is er zo lastig aan lostrekken (oftewel afpelkracht)?

Om hechtkracht volledig te kunnen begrijpen moeten drie belangrijke factoren worden overwogen: treksterkte, schuifweerstand en afpelkracht. Afpelkracht wordt gedefinieerd als de kracht die nodig is om een tape van een oppervlak los te trekken, of dat nu flexibel, glad of hard is. Deze ‘pelkracht’ wordt altijd en uitsluitend gemeten over de breedte van de getapete ondergrond, waardoor het de kracht is, die het moeilijkst te weerstaan is. Het is belangrijk de afpelkrachtfactor te begrijpen, omdat die als gids kan dienen bij het kiezen van de juiste tape voor de toepassing.

Afpelkracht is een zeer belangrijke overweging bij allerlei kleeftoepassingen, zowel tijdelijke als permanente. Voor een tijdelijke toepassing moet de afpelkracht een optimaal evenwicht scheppen tussen het behoud van een goede hechting en makkelijk kunnen verwijderen. De meeste maskeringstapes zijn uitstekende voorbeelden van tapes met een voldoende afpelkracht tijdens het aanbrengen, maar kunnen na gebruik ook schoon van de ondergrond worden verwijderd. Voor tijdelijke toepassingen is het altijd belangrijk om te beseffen dat de afpelkracht na verloop van tijd groter wordt. Er kan een juiste labtest nodig zijn om te bepalen of een specifieke tape al dan niet geschikt is voor de gewenste toepassing.

Voor permanente bevestigingstoepassingen moet het maximaliseren van de afpelkracht het doel zijn. In de meeste gevallen zijn dubbelzijdige tapes de voorkeursproducten. Voor permanente bevestigingstoepassingen kunnen de volgende parameters worden beoordeeld door afpelkrachttesten om te bepalen welke condities bij de toepassing de hechting negatief kunnen beïnvloeden:

• hechtingsniveau op de onderdelen; bijvoorbeeld: metaal, kunststof, textiel, of gladde versus ruwe oppervlakken.
• Toepassingstemperatuur en omgevingsomstandigheden, bijvoorbeeld test bij 80°C, test bij kamertemperatuur na 168 uur blootstelling aan vocht.
• Krachtontwikkeling; bijvoorbeeld: test na één minuut; test na 72 uur; test na 14 dagen.

In alle gevallen is de afpelkracht een van drie scheidingskrachten die helpen te bepalen of een tape wel of niet voor de specifieke toepassing geschikt is. Of een toepassing nu tijdelijk of permanent is, waarden voor een optimale afpelkracht kunnen alleen worden bereikt als de ondergronden schoon, stof- en vetvrij zijn, en er voldoende druk of verblijftijd bestaat.

Schuifweerstand is het vermogen van een kleefstof om kruipen of glijden te weerstaan. Dit kan optreden wanneer er op een tape een kracht wordt uitgeoefend die parallel met het bevestigingsoppervlak verloopt. Deze eigenschap wordt gemeten door 2,5 cm tape op een roestvrijstalen paneel te plakken, waarna er aan één uiteinde van de tape een gewicht wordt gehangen. Schuiven wordt uitgedrukt in tijdeenheden voordat de tape van het stalen paneel afglijdt. Goede afschuifeigenschappen zijn vooral belangrijk bij toepassingen als splicen, waarbij de tape wordt gebruikt om twee ondergronden bijeen te houden bij twee tegengestelde richtingen uitgeoefende kracht.

Treksterkte en rek verwijzen beide naar de eigenschappen van het rugmateriaal. Treksterkte en rek zijn vooral belangrijk voor enkelzijdige tapes, waarbij het rugmateriaal bij een bepaalde toepassing trekspanning moet weerstaan. Doosverpakkingstapes of verpakkingsbanden-/bundeltoepassingen – bijvoorbeeld voor het vastzetten van goederen en onderdelen tijdens transport - zijn het belangrijkst. De treksterkte van een tape is meestal niet belangrijk voor dubbelzijdige tapes, zolang de bevestigingsmaterialen niet rekbaar zijn. Treksterkte is de kracht (of belasting) die er nodig is om een tape te breken. Deze eigenschap wordt gemeten door een 2,5 cm breed stuk tape te nemen, dat aan beide uiteinden vast te pakken en dan in tegengestelde richting te trekken tot de tape breekt. Treksterkte wordt meestal in pond per inch gemeten. Voor het meten van rek wordt dezelfde methode gebruikt. Dat is het percentage dat een tape kan worden uitgerekt voordat hij breekt.