Hier Is Hoe U Gemakkelijk Hoge Slip Films Kunt Splitsen

Snellere en efficiëntere fabricage, omzetting en verwerking van foliematerialen vergt veranderingen in grondstoffen en productieprocessen.
Een van de daaruit voortvloeiende aspecten is het gebruik van antislipmiddelen om de wrijvingscoëfficiënt (COF) van de film te verlagen en te zorgen voor voldoende antislipeigenschappen van geproduceerde films, bijvoorbeeld in bi-axiaal georiënteerde polypropyleen- (BOPP) of hogedichtheid- en lagedichtheidpolyethyleen- (HDPE/LDPE) films. De meest gebruikte slipadditieven zijn organische wassen zoals erucamide en oleamide.

Oppervlaktewrijving treedt op tussen de afzonderlijke lagen van het filmmateriaal of tussen de folie en de verwerkingsapparatuur en kan problemen veroorzaken bij het wikkelen van rollen folie, bij het verwerken van de folie (b.v. bij de productie van zakken), of tijdens het verpakken van eindproducten. Om processen met hoge snelheid mogelijk te maken, worden tijdens de extrusie slipstoffen aan het polymeer toegevoegd als kosteneffectieve oplossing voor het wrijvingsprobleem.

Maar het gebruik van slip agents in foliesubstraten levert niet alleen voordelen op. De bedrukbaarheid van het filmmateriaal kan worden aangetast en een beperkte prestatie van splicing tapes kan leiden tot een enorme vermindering van de efficiëntie als gevolg van lagere machinesnelheden of webbreuken.
De hoofdoorzaak van deze problemen zijn de slipmiddelen die voortdurend op het oppervlak van de folie migreren. Hier creëren zij een "grenslaag" die het bevochtigingseffect van een lasband vermindert. De beperkte binding tussen de folie en de lasband kan dan resulteren in een mislukt lasproces.

But the use of slip agents within film substrates does not only cause advantages. The printability of the film material can be effected and a limited performance of splicing tapes can lead to an enormous reduction of efficiency due to reduced machine speeds or web breaks.
The root cause for these issues are the slip agents which continuously migrate onto the film´s surface. Here they create a “boundary layer” which reduces the wetting effect of a splicing tape. The limited bond between film and splicing tape can then result in an unsuccessful splicing process.