Powierzchnie mineralne, kamień naturalny i tynki szlachetne

W przypadku niezabezpieczonych metali, takich jak cynk, stopy cynku z tytanem czy miedź, nałożenie foliowych materiałów ochronnych może prowadzić do gromadzenia się skroplonej wody, a tym samym do korozji. Można temu zapobiec, stosując materiały umożliwiające dyfuzję, np. włókninę bez folii. Alternatywnym rozwiązaniem jest nałożenie materiału samoprzylepnego na krótki czas lub pokrycie nim całej powierzchni metalu.
Wszystkie powierzchnie metalowe podlegają naturalnym procesom oksydacji i starzenia. Na obszarach metalu pokrytych taśmą oksydacja i starzenie są spowolnione. Dlatego po usunięciu taśmy samoprzylepnej przykryte wcześniej miejsca mogą wyglądać inaczej niż reszta powierzchni. Nie da się temu zapobiec. Warto jednak pamiętać, że w zależności od rodzaju metalu po jakimś czasie cała powierzchnia nabierze jednolitego wyglądu (po kilku miesiącach).
Na metalach zabezpieczonych mogą się pojawić uszkodzenia powłoki, np. przebarwienia i łuszczenie.
Należy również uwzględnić warunki przyczepności, w szczególności temperaturę.

Z doświadczeń wynika, że kamień naturalny jest niezwykle trudną powierzchnią dla taśm samoprzylepnych. W miejscach mocowania takich taśm odnotowano wiele przypadków odbarwień.
Taśmy samoprzylepne dostępne na rynku jako „taśmy do kamienia” w rzeczywistości nadają się do użytku tylko na takich materiałach jak beton, tynk szlachetny i gipsowy, ale nie kamień naturalny.
Kamień naturalny powinien być przykrywany filcem lub włókniną umożliwiającą dyfuzję, bez żadnych klejów. Inną metodą zabezpieczenia tego rodzaju powierzchni jest zastosowanie płyty ze sklejki, która uchroni kamień przed uszkodzeniem mechanicznym.
W przeszłości powszechnie zabezpieczano kamień naturalny papierem (często starymi gazetami) i pastą, ale dziś rzadko korzysta się z tej metody.