วิธีง่าย ๆ ในการต่อแผ่นฟิล์มที่มีความลื่นสูง

การผลิต การแปรรูป และการจัดการวัสดุฟิล์มที่รวดเร็วและมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นนั้น ต้องเกิดจากการเปลี่ยนแปลงวัสดุตั้งต้นและกระบวนการผลิต
ผลลัพธ์ข้อหนึ่งก็คือการใช้สารที่มีคุณสมบัติลดแรงตึงผิวสูง เพื่อลดค่าสัมประสิทธิ์ความเสียดทาน (COF) ของฟิล์มและช่วยให้มั่นใจได้ว่าฟิล์มที่ได้จะมีความลื่นเพียงพอ เช่น ฟิล์ม BOPP (Bi-axially Oriented Polypropylene) หรือโพลิเอทิลีนความหนาแน่นสูงและต่ำ (HDPE/LDPE) สารลดแรงตึงผิวที่ใช้กันมากที่สุดคือขี้ผึ้งอินทรีย์ เช่น อีรูคาไมด์และโอเลอาไมด์

แรงเสียดทานที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวระหว่างชั้นแต่ละชั้นในตัวฟิล์ม หรือระหว่างฟิล์มกับอุปกรณ์ที่ใช้ในกระบวนการ อาจทำให้เกิดปัญหาเมื่อม้วนฟิล์ม เมื่อแปรรูปฟิล์ม (เช่น ในการผลิตถุง) หรือในระหว่างขั้นตอนการบรรจุสินค้าที่ทำสำเร็จแล้ว เพื่อให้กระบวนการเป็นไปด้วยความรวดเร็ว จะมีการใส่สารลดแรงตึงผิวลงในโพลิเมอร์ในระหว่างการอัดขึ้นรูป ซึ่งเป็นวิธีแก้ปัญหาแรงเสียดทานที่ประหยัดค่าใช้จ่าย

แต่การใช้สารลดแรงตึงผิวในแผ่นฟิล์มมีข้อเสียอยู่ด้วย คุณสมบัติด้านการพิมพ์ของวัสดุฟิล์มนั้นอาจได้รับผลกระทบ และความสามารถในการใช้งานของเทปต่อแผ่นที่ลดลงอาจนำไปสู่การลดทอนประสิทธิภาพอย่างใหญ่หลวง เนื่องจากความเร็วเครื่องจักรที่ต่ำลงและการขาดออกของแผ่น
สาเหตุของปัญหาเหล่านี้คือสารลดแรงตึงผิว ซึ่งจะเคลื่อนตัวอย่างต่อเนื่องไปบนพื้นผิวฟิล์ม และสร้าง "ชั้นขอบ" ขึ้นมา ซึ่งจะไปลดคุณสมบัติในการติดแนบของเทปต่อแผ่น การยึดติดของฟิล์มกับเทปต่อแผ่นที่ไม่แข็งแรงนี้อาจทำให้ขั้นตอนการต่อแผ่นไม่สำเร็จ